montoika
(Lcc; -th- H),
monto(i)nka,
mondoi(n)ka (H).
A montones; en gran cantidad.
"Acumular [...] montoika [...] biltzea
"
Lar.
En AxN se explica multzuka (593) por montonka.
Ellegatuko déla denbóra, noiz eztúten naiko doktrina sánoa, bai beren deseoen kunplitzekó izán montónka erakustúnak.
LE Urt (ms.) 107r.
Kristok onestendú Eliza egines benefizioak montónka.
LE Matr4 532.
Montoinka bil detzadan urhe-zilharrak.
Dh 118.
Egin-al guztiak egin arren illtzen ziran Holandesak montoika beren seta gogorrean.
Izt C 440.