mozkorgarri
1.
(H, A (que cita HeH)),
moskorgarri (H),
muzkurgarri (H) .
(Adj.).
Embriagador; (fig.) turbador, arrebatador.
Eztu mahats arnorik edanen, ez eta bertze mozkorgarri arnorik ere.
HeH Lc 1, 15 (He arnorik; Dv mozkortzeko edaririk, Ker e IBk edari bizirik).
Edari mozkorgarri aren jaun da jabe egiñik.
Etxde JJ 177.
Atsegintasunezko emoziño mozkorgarri bat sortu oi zien.
Ib. 39.
Zorion mozkorgarria.
Etxde EG
1956 (9-10), 67.
Edari mozkorgarririk egitea ta saltzea [...] eragotzirik zegon.
Zait EG
1956 (11-12), 39.
Edari mozkorgarri bereziak.
Mde Pr 342.
Bere edertasun mozkorgarriagatik.
Mde HaurB 18.
2.
(Sust.).
Bebida embriagadora.
Ardo naiz beste mozkorgarririk eztu edango.
Ir YKBiz 3.
MOXKORGARRI
(Forma con palat. expr.). "Forme diminutive" H.