munuratu
(-nh- S ap. Lh
),
muñhuatu.
Llenar, colmar.
"1.º être rempli jusqu'à la bonde; 2.º (S; Foix), être comblé. Zorrez munhuratürik, obéré de dettes"
Lh.
Cf. mukurutu.
Xinhurria bezain usu ziren zakhur kukusoz irakituak, eta geroni kukusoz muñhuatu ginduzten.
Prop 1900, 237.