mutiriki
1.
(
-th- L, BN ap. A
;
Dv,
H),
mitiriki (
-th- S-saug ap. Lh; H).
Insolentemente; desvergonzadamente; violentamente.
Gizonari orain zaizko muthiriki ondartzen [arraiñak]
.
EZ Man II 153.
Ahalke gabeki, muthiriki, kantoin guztietara begiak dabiltzala dabillan emaztea.
Ax 392 (V 256).
[Espiritu urguilluak] muthiriki hari direnean ithurri fin gabeko haren bilhatzen.
SP POB 67.
Sumintzen bazaik muthiriki / bihotzean suge-herra.
Gç 139.
Ensarratzen zaio muthiriki spirituari.
Ch III 34, 3 (Ol y Leon gogorki).
Hain muthiriki ofensatu dudan arren ene konbersionea bethi geroagokotzat uzteaz.
He Phil 76.
Teillarik nahi badio mutiriki jazarri [ohiko usantzari]
.
Monho 48.
Debruak atakatu zuen (fraide gaztea) muthiriki hainitz tentamenduz.
MarIl 65.
(ap. DRA; la ref. es incorrecta)
Eta aitzinean zihoazenek erran zioten muthiriki ixilik zegoela.
"Increpabant"
.
HeH Lc 18, 39 (He mehatxuz, Dv gaizkika, Leon erasiaka).
(Ref. a fenómenos naturales).
Muthiriki ezen hedatu ziren [urak]
.
Dv Gen 7, 18 (Urt borthiztu, Ur andizkiro azi).
Con rebeldía, indócilmente.
Nekhez eta muthiriki obeditzen baditugu Iainkoak gure gainean ordenatu dituenak.
SP Phil 249 (He 251 herabe eta gaitzikor).
2.
muturiki.
Esforzadamente.
Haatik, lanian ari direnian [langileak], müthüriki ari ditiala.
Herr 4-6-1964, 3.