muturkatu
1.
(
V-gip (+ -kaatu), AN-araq, B, Sal; Lar, H (-th-), VocB
),
muturketu (
AN-larr-ulz)
Ref.:
A; Iz ArOñ , Ulz (muturkétu); Asp Leiz (arrotu); Satr VocP.
"Hocicar, hozar la tierra"
Lar.
"
Alhor handi bat ere muthurka dezake gau batez basurde batek
"
H.
Cf. VocNav: "Muturquiar, hozar los cerdos (V. de Odieta)".
Bil ezak zitua, bil ezak, muturkatu dukan lur ortan.
Or Mi 59 (dirigiéndose a un contrario al que ha derribado).
Gaztain zâr ori muskildu, bildu, / zaborrez estal ezazu, / larre-zerri naiz ezkur-basurdek / ez dezaten muturkatu.
Or Eus 87.
Rascar la superficie, indagar.
Muturkatu ezkero, berriz, ez uke paltako, Austin mendian moskortu egin dala esango lukean mingain gaiztorik.
Lek EunD 45.
2.
(A),
muturketu (B ap. Izeta BHizt2
).
"Tropezar"
A.
"
Muturketu nitzen ta lurrera erori
"
Izeta BHizt2.
Artuko zaituzte beren eskuetan, arri zenbaiten kontra muturka etzaitezin.
Echn Mt 4, 6.