soliba
(G-azp, AN-gip, S; SP (sin trad.), Deen I 373, Urt II 342, Dv, Gèze, VocB
),
solibo (BN-baig; H),
solio ( VocBN
),
solido,
solina (G-to)
Ref.:
Lrq;
BU Arano;
Giese CasaS 11;
CEEN
1969, 210
(En oraciones condicionales, usado en expresiones amenazantes).
Solivo.
"Solive"
Dv.
"Solive; soliveau"
H.
"Vigas pequeñas"
VocB.
.
"Vigas del techo, y del techo de una habitación"
BU Arano.
.
"Vigueta de madera para pisos"
CEEN
1969, 210.
Cf. "Compre de Miquelexa de Beunça et de Peruse de Beunça II cargas de
soliuas" (1377; Documentación Histórica sobre la Villa de Tiebas (Ansoáin, 1999), 94). v. laz.
Ehun eta hirur beso soliba eta eskabelak.
(1754).
SenperEus
47.
Baña subérbia dá solibo azkar bát bekála.
LE (
in
BOEanm 1668
).
Zubitzat han ezta soliba bat baizen.
Gy 183.
Egiten du hillarena. / Goiko soliba batetik / buruaz beheiti dilinda yarririk.
Ib. 248.
Soliboetatik dilindan.
Zub 82s.
Bi haritzondo mozten ditut eta solidoak egin-arazten, bai eta leiho eta ate kolonak.
Etchebarne 83.
Solibo gaiñean olak bota.
JAzpiroz 59.
v. tbn.
EusJok 49. Solibo: HerVal 251.