soleitzaile
solejitzaile (Urt III 228),
solegitzaile,
solegitzale (L, BN ap. Lh
),
soleatzaile.
(El) que alivia, consuela.
"Auxiliator, [...]
solejitzaillea, laguntza-emaillea, zerbitzuegillea
"
Urt III 228.
"Aide, assistant"
Lh.
San Bizente Paulo, munduko miseria suerte guzien solegitzailea.
Zby Pel 62.
Aphez zaharren eta erien soleatzaile.
Elsb JBBizia 170.