sarri
Etim. Es la misma palabra que 1 sarri; cf. ital. spesso. Acaso sea tbn. idéntico al part. sarri (mod. sartu), que no está atestiguado como tal.
Onom.:
In Pampilonia, Sarriurin. (992) Arzam 397.
Sarricohuri, una rega. (1025) Ib. 397.
Eneco Arceiz alcate de Sarria. (1131) Ib. 396.
1.
(Sust.). "Espesura. Vocablo muy usado en la toponimia: Pagasarri, Irisarri [...]" A DBols. Cf. IC 62: "Barriada [...] que llaman Sarria porque están juntas las unas casas con las otras, ca eso quiere decir sarria en vascuence".
Den penarik laburrenaz hainberze aiz khillika / non ihesitan baitoa sarriz berro potika. EZ Man I 115. Sarriak (las espesuras) egazti ta aberentzat utzita. A Eusk 1919-20 (II), 5.
Plantación densa.
Zelai gizenean arloa mugatu baldin baduzu, [matsondoak] landa itzatzu sarri (alkarren ondoan). Sarrian etzaizu urriago izango Bak. "In denso". Ibiñ Virgil 88.
2.
(V, G),
zarri (V-ger)
Ref.:
A (zarri); A Apend; Ond Bac; Iz Als.
.
(Adj.).
Espeso, tupido, denso, apretado.
"
Artoa zarriegi dagoanean, meaztau egin bear izaten da
"
A.
"
Sarriya, lo cerrado y apretado. Sarriyo patu, poner más juntas las plantas"
Iz Als.
.
Zelai gizenean arloa mugatu baldin baduzu, [matsondoak] landa itzatzu sarri (alkarren ondoan).
"Densa sere"
.
Ibiñ
Virgil
88.
Adaburu itzaltsuz estali pagadi sarri batera maiz etortzen zan.
Ib. 34.