uxagarri
(Añ, s.v. mosqueador
) .
(Precedido de gen.).
(El, lo) que espanta, ahuyenta.
Zuk dakartzu / poz danen argia / illunen uxagarria / Arantzazuko Maria.
"Egunsentia" (ap. DRA
).
Bakoitzak iztar-gañean aiztoa, gaueko izuen uxagarri.
Ol Cant 3, 8.