suflatu
1.
(Urt),
sufletu (SP, sin trad.).
Hacerse ágil.
"Apalaestri, suflatzen eztakiena, [...] suflatzeko jokótan eztakiena
"
Urt II 159.
Halakoen mihiak, dio Ciceronek, lantzetaz pikhaturik sufla eta zalhu litezke.
ES 167.
2.
(Hb),
zuflatu (Hb),
sufiatu (Lar, Hb).
"Encorvar"
Lar.
"Plier, se plier"
Hb.
La forma sufiatu que da Larramendi (de quien la toma Hiribarren) se trata probablemente de una errata.