suminkor
1.
(
V, G, AN, L, BN ap. A
; Lar,
Añ,
Dv,
H).
Irascible.
"Sensible, hombre fácil de resentirse"
Lar, Añ.
"Enojadizo"
Lar.
"Ce mot diffère de suminkoi en ce qu'il signifie simplement facile à irriter, tandis que l'autre entraine l'idée du penchant, vicieux à l'irritabilité"
Dv.
Gizon asarreti eta suminkorra.
Eguzk LorIl 210.
Baño otoitz au ondo egitteko zalla da gizonaren biotz suminkorrarentzat.
Inza Azalp 146.
Edonotarren bakaldun suminkor biurria.
Zait Sof 188.
(Uso predicativo).
(Estar, etc.)furioso.
Bereala, andre burgoiak kukurruku jotzera dijoan ollarraren tankeran zutitu zun burua ta Usoari otsegiñaz onelaxe esan zion suminkor.
Etxde AlosT 26.
2.
Irritante, que produce irritación, dolor.
Jasa biziya dakar berela / ekaitz-oiuak, / mixto sumiñkor latza bezela / sube txistuak.
EA EEs
1913, 116.
3.
Hiriente, que causa enojo, cólera.
Martiñen andre alargunak aren eriotz-biaramonean abestutako itz suminkorrak etziran gozoak izan.
NEtx Antz 58.