(
Urt),
surprenitu (
H),
suprenditu,
susprenitu.
Sorprender(se).
"Astupere"
Urt III 14.
Gero suprendi etzediñ / egoteko ikharaz.
Arg DevB 137.
Berehala bere bekhatuaz, gauza espantagarri batez bezala, suprenitzen da.
He Gudu 52.
Arrazu horren enzütiaz, / Sira, naizü süsprenitzen.
Xarlem 239.
Bere espusak gai orotan inpazienki egürükirik, hanix süsprenitürik ediren züzün biharemenin bere espusaren ez ikhustez [...].
UskLi 208.
+
suprenitu, surprenditu.
Sorprender, coger por sorpresa.
Herioz surprenditua.
Arg DevB 147.
Herioak bekhatian atrapatzen eta surprenitzen baditu.
Tt Onsa 34.
Jinenitz gauaz, surprenituko zitut.
Ib. 61.
La Bellle Marik nihor ez du suprenitu, / lehen ere halatsu baita gobernatu.
Prot 68.