1.
(
Lar,
Añ (V, G),
H),
zustraitu.
"Arraigar"
Lar, Añ.
"Encepar, echar raíces las plantas"
Lar.
"Radicarse, arraigarse"
Añ.
Tr. Documentado en textos vizcaínos y guipuzcoanos desde comienzos del s. XIX. En
DFrec hay 18 ejs. de
sustraitu.
Aretx txikerrak, oraindiño sustrairik eztituezanak ezin atera badozuz, zer egingo dozu irme sustraiturik ifinten dirianean?
Añ
GGero
68.
Jatorrizko pekatuaren mentondo gabe Karmengo lora baratzan sustraitu.
Arr Carmengo 30.
Letaiko ertzetan berez zustraitzen dan belar lodia.
Amez Hamlet 43.
Paradisuan / sustraitu den arbola.
Arti MaldanB 232.
(Fig.).
Komunio ain sarriak, humiltasun andi baten sustraiturik ez dagoan animan, ekarriko du lotsa gutxia.
Mg CC 238.
Urte osuetan pekatubetan gogortu ta sustraitu dirianak.
Mg CO 111.
Bertutean sustraituteko.
Añ
LoraS
183.
Gatx zaar inpernuko batzuk ariman sustraituta daukezala.
fB Ic III 224.
Pekatua animan geiago eta geiago sustraituaz dijoa.
Arr May 96.
Nik eztakit biotz artan [...] nola itz oriek sustraitu zitezkean.
A Ardi 142.
Aferaren funtsa gizon bi hauetatik batengan dagoela sustraiturik.
Arti Tobera 282.
[Ipuiñak] euskaldun diran errietan sustraituta darez.
Etxba Ibilt 453.
"Nire aitaren etxea defendituko dut" olerkia ere Ebanjelioan sustraiturik dagoela esan genezake.
Zarate ELit 103.
Ba-zituan bai izate barruan ondo sustraitutako zerak.
Onaind STeresa 38.
Guztiok dakigu Euskal herria, euskaldunen hizkuntzan landatua eta sustraitua, suharki maite zuela.
MIH 282.
Euskalduna, bere lur eta sinisteetan sustraitua.
MEIG IX 131.
(en colab. con NEtx)