tenkortu
1.
"(V-ger), echar raíces, hacer alto por largo tiempo"
A.
2.
Obstinarse, resistirse, ponerse terco.
Jaunak belarria ideki dit eta ni ez naiz tenkortu, ez dut atzera egin.
(Is 50, 5)
"Contradico"
.
Or MB 330 (Dv enferratu, Ol gogor egin, Ker ezezko esan, BiblE aurka egin).
"
Tenkortu, ponerse de murria"
Asp Leiz2.
.