tiri-tiri
Onomat. que expresa el pulular o el arrastrarse.
Harrak gizen eta usu tiri tiri haragian ala.
Othoizlari 1958 (nº 15), 153.
Han zagon gizona ttottoturik, kokots puntta bilgor-artean, hala nola arrultze bat kafian, begia-espakaka tiri-tiri sugea har-artean bezala.
Herr 23-7-1964, 3.
Ikusten zituen arrainak urean nun-nahi, harri-ondoetan tiri-tiri, hantxet, hementxet, haundiak, ttipiak.
GH 1973, 91.
v. tbn.
GH 1974, 60.