trabailari
1.
trabajari .
(Adj.).
Trabajador, laborioso.
Zeren trabaillariak bere trabailluan baiño, anhitzetan ere alferrak bere alferkerian trabaillu gehiago edireiten baitu.
Ax 49s (V 32; podría interpretarse tbn. como sust.).
Esku laxoak eta alferrak probetasun dakharke, baiña bortitzak eta trabaillariak aberatstasun biltzen du.
Ib. 43 (V 26; tbn. con alguna var., en ES 183).
Dela iduria armiarma aunitz trabajariari.
FamInst
810.
Ezi mundu guziak nai du emastéki trabajária, juiziodúna ta gobernári oná.
LE Prog 118.
2.
(-ill- SP, Urt II 253),
trabajari
(Sal, R-uzt),
tribailari.
Ref.: ContR; ZarHizt. (Sust.). Trabajador. "Trabajari gáizto bat, un mal trabajador" ContR 533.
Izan denez korajus, aberats, eder, jakintsü, edo izkiribazale, khantazale, tribaillari hun.
Mst III 31, 5.
Aitu zuben trabaillari guziei erraten.
DonibOh
168.
Otoitz-azie bada laboreain nausiari bial ditzan trabajariak bere laborera.
EvAN Mt 9, 38 (Samper trabajari; Ur langille
).