trailatu
1.
(H; -ill- Lar, Añ, H, -all- H).
Trillar.
v. eultzitu.
Kontrizio, itz gau da latineskoa, signifikatzen du traillatzea, mastrikatzea edo prensatzea biotza.
LE-Fag.
Garia larrañean trallatu edo irabiurtzen dan gisan.
Lard 193.
2.
Descomponer.
Amoniakaren azota emeki-emeki lurreko mikrobek trailatuz nitrata bilakatzen delarik.
Herr 20-6-1957, 4.
3.
Castigar, someter a un duro trato.
Zonbeiti eskandala bezala lakiokete nesken pleka ari ikustea; bainan untsa pentsatu-eta, ez bide da hortan deus makurrik. Izaitekotz, anhitzek abantail lukete holako zerbait jokotan gorputza trailatzea.
Herr 12-9-1957, 3.