trokatu
1.
(G, AN-ilzarb; Mg Nom 68 (G), Añ (G), H),
trukatu (G)
Ref.:
Bon-Ond 160;
A (trokatu, trukatu)
.
Vomitar.
"Vomitar"
, "provocar, gomitar" Añ.
An errebesatu edo trokatu zuen hostia konsagratua zikintza baten.
Mg CC 248.
Txakurjaanak trokau, errebesau edo kanpora ateraten ditubezanak legez.
Mg CO 92.
2.
(V-ger-ple-arr-oroz-m-gip, AN; Zam Voc
),
trukatu (G-azp-goi)
Ref.:
A (trokatu, trokau, trukatu); Etxba Eib.
.
Dislocar(se).
"
Pelotan nabillela, birritan oiña trokatu jat (V-m)"
A.
"
Armallara igotzerakuan ankia trokau jata
"
Etxba Eib.
.
3.
Expresar.
[Kantuak] sendimenduz beteak, euskara argi goxo batean trokatuak.
Lf ELit 292.