tupa
1.
(V, G, L, BN; Zam Voc),
tufa (AN-araq, BN),
trufa (B; VocB
)
Ref.:
A (tupa, tufa, trufa);
Lh (tupa, tufa);
Izeta BHizt2 (trufe)
.
Tufa, cayuela; pizarra. "Piedra como pizarra fermentada en parte, inútil para todo" VocB. "Cayuela, pizarra. Tupa baltz (V), tupa beltz (G), cayuela negra. Tupa zuri (V, G), cayuela blanca" A. "Tufa, tufo, toba, piedra caliza, porosa y ligera" Ib. "Trufa, pizarra. Emen kentzen dugun au, trufa den lekuan, arria izan balitz, baginien etxe batendako dina, si esto que quitamos aquí, en lugar de pizarra, hubiera sido piedra, teníamos ya lo suficiente para una casa" Ib. "Tuf, tufeau" Lh. "Pizarra. Mendi au dena trufe da. Baztanen anitz erabiltzen da hitz hau" Izeta BHizt2. v. tuparri.
Konbeni da txerritokia egitea paraje gogorrean edo leku sanoan, hitz batean esateko, txerriak lur edo tuparik jateko ezin iritxi detzaken leku moduan.
Agric 79.
(tbn. 79 tufa)
2.
Pizarra, encerado, tablero.
Bortz urthetan joaiten ginen eskolarat, larruzko kartablea bizkarrean, laphitzez, tupa batez eta kukumarraka gottor batzuez hanpatua.
Herr 7-10-1965, 1.
TUPA-HARRI.
v. tuparri.