tutore
tutor (Arch VocGr 202),
tutora (det. Ht VocGr 435),
tutur,
dutor (Foix ap. Lh.).
Tutor.
v. kuradore.
Baina tutorén eta kuratorén azpiko da [herederoa] aitáz ordenatu izan zaión denborarano.
Lç Gal 4, 2 (TB tutorren; Dv, BiblE zaintzaile, Ol gurasorde, Ker, IBk guraso-ordeko).
Ohoratu behar dire halaber Aita-giharreba, eta Ama-giharrebak, Tuturrak, Osabak, Izebak, [...].
CatLav 121 (V 66).
Erran den Hiriart tutur horrek eman diotela komisione erran diren mubleak errendatzeko.
(1767).
SenperEus
63.
Gure gañetik diren güziak, hala nola Aita Seindia, gure Aphezpikia, gure Ertora, Errege, Señorrak eta Zinohotziak, Nausiak eta Tütorrak.
CatLan 89.
Onek ezkondu ta laster, Ilario juan zan bere anai Gregoriogana Ego Amerikara; guztiok tutorien mende geratu ziran.
Gerrika 15.