txaldar
1.
(G-to ap. A
).
Memo, lelo, insustancial.
v. txaldan.
Elizetxe batean ezin bizi ditekek, beatak Txerrenen alabatzat daduzkan gizon txaldar, narrats, lotsagaberik.
A Ardi 28.
Zer diok, txaldar orrek? Ez aiz ba i burruka auxe piztu dukena?
TP Kattalin 194.
2.
(G-goi)
Ref.:
A Apend; AEF 1927, 11.
"Oveja que va detrás en el rebaño"
A Apend.
.