txalmatu
1.
(Lar→H (<ch->)),
xalmatu (B, R ap. A
; Mdg 154).
"Albardar, echar la albarda, txalmatu, [...] txalma [...]
ifiñi, paratu
"
Lar.
"Mettre le bât à un âne, à une mule"
H.
"Enjalmar, poner la enjalma a una bestia"
A.
"
Xalmatu, haber enjalmado un jumento u otro animal"
Mdg 154.
Aita San Josepe topadu neban / astotxuaren txalmatzen.
Balad 200.
Astoa txalmatu.
Berron Kijote 189.
Abereak txalmatzeko ta zelatzeko agindu zion Santxori.
Ib. 141.
2.
"Tomar posesión de algo. Au nerea da, nik txalmatut
"
Izeta BHizt2.
.