txautxau
1.
(Onomat. del ladrido de un perro pequeño).
Txakurtxo batek niri ekin zidan txautxau, / jarraituta ortzakin baita urratu prakau.
AB AmaE 405.
Eta Tototxu, zeure laguna, / txau-txau asi yat bertatik.
Zam EEs
1917, 197.
2.
"(V-ger-ple-arr-oroz-m-gip), perro (voc. puer.)"
A.