ulerkor
1.
De buen entendimiento.
Bi irakasleak ao betean esan zidaten ikasle antsiduna, arretatsua ta ulerkorra (adimen zorrotzekoa) zala.
A Ardi 30.
2.
Inteligible, comprensible.
v. ulergarri, ulerkoi.
Sakona argitu yatan..., oro ulerkorra.
"Todo fue claro entender"
.
Laux BBa 100.
Ulerkor dagonez eztugu itzuliko.
Etxde JJ 157n.
Euskera garbi ulerkorrean.
Agur 20-1-1973 (ap. DRA
).
Idazkera dotore, apain eta eskertsuan idazten dau, itz-alkartze ta joskera bikaiñez, irakurlearentzat ulerkor, alsegingarri.
Onaind STeresa 14.
En DFrec hay 2 ejs.