unditu
1.
(Sal ap. ZarHizt
; Lcc, Chaho (h-)).
"Hundir a lo hondo, unditu
"
Lcc.
"Hundirse la tierra, lurra unditu
"
Ib.
"Anegarse la nave, unditu nabioa
"
Ib.
""
.
Cf. tbn. Lcc: "Hundimiento, undiketea" y "anegamiento, undiketea". v. hondatu
(2),
hondoratu.
Eta asten zelarik bereala unditzen, emanztizun bozak erranez: Jauna salba nazazu.
Samper Mt 14, 30 (Hual unditan, EvAN unditzen).
2.
Derrumbarse.
"
Unditu xu etxea, etxea jausi da"
ZarHizt
.
3.
Acabar con, exterminar.
v. funditu.
Duela bortz urthe ahoeriak unditu baizituen abereak.
Herr 25-4-1957 (ap. DRA
, s.v. ahoeri
).