une
1.
(-nh- SP, Dv).
Fatigado, extenuado.
"
Unhe da, il est las"
SP.
v. einhe
(2).
Saindu handi [...], arren othoi adi zazu othoitz unhearena.
EZ Man II 119.
[Iesu Kristo] arren fabora nazazu bideko prestatua. / Eta ene oñ urratsez idukazu ardura, / aitziñera emateko unheari ioaidura.
Ib. 115.
Malenkoniatuen konsolatzea, khexatuen sosegua, unheen pausua, penatuen libranza.
Harb 106.
2.
(-nh- BN ap. A),
una
(Lar).
"Cansancio"
Lar.
"Fatiga"
Lar, A.
Gure arima lo datzala eta logalez edo unhez tontorik dagoela.
SP Phil 499 (He 506 unhatua izanez).
aune. (Como segundo miembro de compuestos).
Agotamiento.
Indar-auneak eta itundasunak.
"Abatimiento"
.
Arriaga Lekob 27.
UNE ERAGIN.
"Unharazi [...]
,
nahasarazi, [...]
tromenteragitea, unheragitea" Urt IV 58. "Calefacere hominem, gizona [...]
nahaseragitea, unheragitea" Ib. 58. v. unarazi.
UNERIK
(üñheik S ap. EAEL 276; SP (-nh-)). Fatigado. "Unherik heldu da" SP.
[Birjina Amak] bidez bide ibillirik portuetan aitziña. / Zelhai eta mendi gorak egin zitien unherik, / Larraiñeko zamariak mana zetzakelarik.
EZ Man I 26.
Oñez egiten unherik zituela bideak.
Ib. 26 (v. tbn. Eliç 306).