1. (H), urrazale (H (BN), A).
Manirroto, gastador, pródigo. Ambos lexicógrafos citan a Oihenart.
Xekenak onik eztu, urrazaleak eztuke. "Prodigue" . O Pr 679.

2. (Dv), urrazale (S ap. Lrq ).
Desgarrador, que desgarra, rasga. "Celui qui fend, déchire" Dv.
Idiki zituen ezin geiagorañokoan bere ortz urratzalleak. Mb OtGai I 196s. Nekagiro gogorra ta naigabenz urratzalle amurragarria. Ib. 61.

3. Quebrantador (de una ley, precepto, trato, etc.).
Jangoikoaren legearen urratzalle gaiztoak. Mb IArg I 155. Jai-igandeen urratzalle gaiztoak. Ib. 140. Bataioko bere hitzaren urratzalleari. Ib. 73. Lege urratzalle eta blasfemaria bezela. Arr Bearg 94. Legien lenengo urratzalleak. Etxde JJ 141.

4. (Lo)que disipa.
Egun sentia illuntasunen nagusi ta urratzalle azaltzen zaigunean. BEcheg (ap. DRA).

5. (El)que abre (camino).
Iraskun onek Españako Jaurlaritzak dituan laterriarteko itunbenak izango ditu oñarri. Ginebran artuko diran erabakiak berriz bide-urratzalle. EAEg 8-4-1937, 1456. Leizarraga eta Axular: horra bi maisu, bi bide urratzaile, bi eskola. Vill AxMGL 164. Bide-urratzailleak ziran, gure euskera ta elertia aberastu ta iasotzen alegindu ziranak. Agur 16-9-1972, 4. Denak hain bereziak zirenak eta denak elgarren lankideak, eta biharko gure bide-urratzaileak ginauzkanak. Larre ArtzainE 165s.