urrineztatu
1.
urrinztatu (L, Sal ap. A
; SP, Urt I 416, Lar Sup, Dv, H),
urrinstatu (H).
Perfumar(se).
"Olor (andar lleno de), urrinztatua ibilli
"
Lar Sup.
.
Emazteki bat bezala urrintztaturik eta usain onez betherik dabillan gizonak.
Ax 414 (V 269).
Urrinztatu nahi izan du ene gorphutza, orai beretik, hillen naizen eguneko.
Lg II 218.
Ongi urrinstatrik guzia.
Garral (ap. ZarHizt
).
2.
Oler, olfatear.
"
Ürrinstatü (S; Foix), flairer"
Lh.