1. (Lar, H), urrintzu (Dv (S)), urrinzu (Dv (BN)).
Oloroso. "Odorant" Dv.
Nere pipa belar urrintsuz bete ta / pizturik agoan artu aldioro. EG 1954 (11-12), 164. Montekristoren ke urrintsua dastatzen genuelarik. Arti Ipuin 65. Uhin urrintsuok. Arti MaldanB 204. Lora-moltzo eder, margotsu ta urrintsua. Aurre-Apraiz Egan 1961 (1-3), 102. Ikasi ezazu ukulluetan izai urrintsua pizten. "Odoratam" . Ibiñ Virgil 102. Berakatz ta txirpotxa --belar urrintsuak--. "Olentes" . Ib. 34.

2. (Dv, H), urrintzu (AN-larr ap. Asp Leiz; Dv, H), urrinzu. "Infect" Dv. "Maloliente" Asp Leiz.
Phike hurtüz eta sofre ürrintsüz flanbatü izanen dira. "Fœtido sulfure" . Mst I 24, 3. Bada eztu utziko trukatzera Jangoikoa ain merke gorputzen onzi urrintzu geben amores. LE-Fag 75. Obia idikia urrintzua. (195). LE-Ir. Dibérsio urrinzuetáik. LE Orden 34. Adimenari ere erantsi oi zaio zentzu bezelako au, eta usai urrintsuak aditzen dituzten animak ere ba-dira. Or Jaink 141.

3. Perfumado, que huele bien.
Zur urrintsu guzia, eta arri baliosezko, eta kobrezko, eta burdinezko, eta marmolezko untzi guzia. Echn Apoc 18, 12 (Ur (G) usai onezko). Ezti urrintsuak elar-usaia dario. "Fragrantia mella" . Ibiñ Virgil 111.