urruin
1.
(H; -uña det., Lar, H),
urruina.
Desprecio.
Duvoisin confunde urrun 'distancia' de Oihenart con este término, y traduce "dédain".
Etzioen erakhusten ez amodiorik ez prezamendurik, bainan gehienean urruin eta den gutienetik antsikabetasun.
"Mépris"
.
Birjin
127.
Gogart ardurakoaren arauei jarraikitzeko grina urruinekin uzten dute.
Ib. 264.
Egin diezaten ixeka eta urruña guziak.
Izt D 44.
Zergatik tratatzen nau ainbeste gogortasun eta urruñekin?
Izt
carta a JJMg
17.
Ezkutatua eta erbestetarren urruñ (desprecio) azpian zegoalarik.
Ag Lar 545.
Arerioakandik aspaldietan arturiko destaiña ta urruiñ guztiak gaurtik aurrerantzean aztu egizuez.
Ag AL 161.
Urruñaz edo iraiñez edo bietara.
Or Aitork 67.
2.
(
-uña det., Lar H).
"Furia"
Lar.
Eraso ziotela bat batetan txit urruñ andiarekin.
Otag EE
1881b, 112.
Zeña ez duten mugitzen jende nasien urruñak.
"El furor"
.
Otag EE
1882c, 447.