urruingarri
1.
(Lar, H (+ -uñ-)),
urruinagarri,
urrungarri.
Despreciable.
Zapata zarra, mando zarra eta atso zarra urruñagarriak edo despreziableak izan arren.
Izt D 108.
Gai bat zeña gabe izango dan edarigozoa likura bat ezintia eta urruingarria.
Otag EE
1882c, 510.
Txikitxoa bazara, ezereztzat eukiko zaitue zistriñ, doillor, urruingarri ta billuts guztiak.
Ag AL 76.
Elorri edo gisats urruingarrien adarretan.
Ag Ioan 176.
Pekatu mortala da gizon urrungarrien ausarzia bat.
Kortazar Serm 285.
2.
Despectivo.
Nasako gizate arlotea ikusirik, erruki urruñgarriagaz begiratuten deutsie.
Ag Kr 80.