ustelgabe
1.
usteldugabe.
No corrompido, no podrido.
Gauza ustelduak usteltzen du berari juntaturik eta arrimaturik dagokan gauza usteldugabea.
ES 137.
Luhumenda hainitzek eta gisu phuska batek estaliko zioeten hobeki ongarri eskasa ezenetz samats usteldu-gabeak.
Dv Lab 158.
2.
Cierto, que no falla, que no se equivoca.
Aren oiturak eta "siñeste ziñak", uste ustelgabez, siñetsarazten zigun ori.
"Rationibusque certis"
.
Or Aitork 235.
3.
(Sust.).Incorruptibilidad.
Nere gosea illen baituzu asetasun miragarriz, eta gorputz ustel au betiko ustelgabez iantziko.
"Incorruptione sempiterna"
.
Or Aitork 280.