behakari
1.
Objeto, objetivo.
v. behakarri.
Zeinetan lañoki ta trabarik gabe mintzatzen baikinen gure maithagunearen behakari edo objet jainkozkoaz.
Birjin 516.
2.
Objeto, cosa material.
Ezta nere eskuan nigarrak baratzea, begikaldi bat aurthikitzen dudanean nere Gurutzefikaren gainerat; behakari donaki hark bihotza zilhatzen daut.
Birjin 560.