beredako
1.
Propio (de él), relativo a sí mismo.
Menturaz haren beredako amodioa eztiteke nerea, zeina baita bertze guziena baino handiagoa.
"Son amour propre"
.
Birjin
174.
Orain badakusat asko nork beredako maithagune ta ezjeuskeria sartzen dela.
Ib. 562.
Zenbait nigar-xorta isuri zuen, ez beredako urrikalmenduz [...], bainan Jesu-Kristorendako maithagunez.
"Tendresse sur elle-même"
.
Ib. 606.
2.
De él, relativo a él.
Emaste prestu bere begitharte begirungarriaz eta berthute garai-garaiaz oro beredako prezamendu berezi batez bethetzen zituena.
Birjin 142.
Ikhusten othe du [Jesu-Kristok] beredako maithagunik [sic] sakratuak erreginatzen duela nere bihotzean?
Dh 244.
BERE-BEREDAKO.
Propio (de él).
Gainerakoan bere-beredako amodioa hain da suntsigaitza, non ezeztatu dugula uste dugunean ere baitiruri bet-betan herra[u]tsetarik birsortzen dela.
Birjin 175.
Bere beredako amodioaren gogoeta faunei guzia emanik.
Ib. 78.
Bere-beredako maithagunearen hezteko.
Ib. 474.