polatu
(Como segundo miembro de exclamaciones, generalmente euf. de juramentos o maldiciones).
"
Arráno polatúa!
"
Elexp Berg. v. pola.
.
Arrayia-polatu, ez nian uzte orrenbeste intzanik, esan zion Porrotek Artoberori.
Urruz Urz 32.
Briepolatu! Berek emain ere diauie, Orionen gaindi, mugaz bertzalderat juaiteko gogua.
Barb Piar II 110.
Gauza aldrebesa ez derizkiot, / demontre gaizto polatu!, / ortaratzen baldin bagera / laister biagu moldatu.
Auspoa 60, 66.