mar-mar-mar
Onomat. del murmullo de voces o del habla continua.
v. marmar
(2)
.
Debozioz erreza dezazutela: ez mar mar mar, beste lurreko gauzak bezala.
Cb Eg III 351.
Mar, mar, mar, entzun da ikusi zituen gauzak bakotxak bere gisara azaldu ta erabagi naian.
Ag AL 28.
Gure erretoraren atsegina, marmarmar den gutieneko dudarik gabe hari prediku luzearen ematean!
Zerb Ipuinak 663.
Mar-mar-mar hasi ziren etxeko-jaunarentzat.
Leon Mt 20, 11 (Or marmarizka, Ker mormoxetan, BiblE gaizkiesaka).
Mar-mar-mar elheka.
Herr 8-12-1955 (ap. DRA
).
Lehenik leihoak idoki ditu, othoitzean, mar-mar-mar ari zitakela.
Ardoy Kat 7 (ap. DRA).