ospegabe
1.
(AN, BN... ap. A) .
(Adv.).
"Sin ruido, sin fama, sin gloria"
A.
Ez al naiz baketsu kokatuko, eiagora zorrotzen egoak loturik aita ospegabe itsusi ez dezadan.
Zait Sof 18.
2.
(Adj.).
Deshonroso.
Zaldi-guraso ori ere, eritasunez makal eta zaarrez aul denean, ukulloan gorde ezazu aren zartzaro ez ain ospegabeari barkatuz.
Ibiñ
Virgil
96.
OSPEGABEKO
(Dv A). "Sin gloria, desconocido" A.
Nork eztitu ezagun Euriste zakarra eta ospegabeko Busiris-en aldareak?
"Inlaudati"
.
Ibiñ
Virgil
94.