onbideratu
Ir, llevar por el buen camino (sentido fig.).
[Naiko lotsa-gai ematen zion bere leinuari.] Ez zuen, ez, atzera egiterik, onbideratu behar zuen azkenekotz.
Mde HaurB 7.
Lortu baitzuten txarkerian murgildutako pekataria Jaungoikoaren graziz onbideratzea.
Etxde JJ 255s.
Errian zuzenbidea egin nai zukean nagusi Platonek ere eta erritarrak onbideratuz, Errian zoriona lengoratu.
Zait Plat 8.
Mixio-lurraldetan lan egiñaz ainbat sinisgabeko onbideratu omen zitun.
MAtx Gazt 102.
Zuzendu bearreko okerrak, onbideratu bearreko bidegabekeriak.
"Sinrazones que enmendar"
.
Berron Kijote 41.