oregano
(V, G; Lcc),
oregana (Lar, Izt C 46, Lcq 130),
oreano (V-gip)
Ref.:
A;
Iz
ArOñ
39;
Elexp Berg
.
Orégano.
La forma oregana que trae Larramendi (a quien siguen Iztueta y Lacoizqueta (-ñ-)) es sin duda facticia, para justificar una etimología.
Borraja, oregano, retama eta beste onelakoakin egiña.
ErleG 60.
Oreganoa, limoi belarra, / naiz laranjaren lorea.
Echag 60.
Izen oni dagokion esakera bat badegu euskaldunak, zeña dan: Jaungoikoari nai dakiola oregano izatea, eta ez alkarabea.
Izt C 40.
Erromeroa dagoen lekuan, badaude oreganoa, tomilloa ta abar.
Ostolaiz 143.
Oregano-aziak / odolari jaulki.
Zendoia 30.