orizue
1.
(
Lar,
Dv,
H),
orizie (
S ap. Lrq
; vEys),
orizute (
Lar,
Dv (G)),
oizie.
Tomad.
"Tomadlo, orizute, orizue
"
Lar.
v. orie.
Atozte, txoritxoak, atozte: orizute jaten.
Cb Eg III 337.
Orizie ziek orai / ene aitaren tresoretik.
Xarlem 1084.
Hats eman zaroen gainera, ziostelarik: Orizue Ispiritu Saindua.
HeH Io 20, 22 (EvS orizie; Lç rezebi ezazue, He errezibi zazue, Dv har zazue).
Orizue gibelerat zuen arnoa!
Barb Leg 143.
Oizie! Tribünálak emáiten déizie bakhotxái küskíen erdía.
Lrq Larraja RIEV 1931, 239.
oritzue
(Dv, H),
oritzute
(Lar),
orizkitzute.
"Tomadlos"
Lar.
Jesus, Jose eta Maria, orizkitzute biotz eta anima nerea.
Arr May 95.
2.
(H),
oizue (H).
Miren, mirad.
Eta hark ihardetsi zaroen: "Orizue; hirian sarthu eta bathuko zaitzue gizon bat pegar bat ur daramala; jarraik zakizkote hari".
He Lc 22, 10 (Lç huná, Dv hara
).
Orizue, jaunak, atxikazue zuen eskualdea, nik nerea.
HU Zez 78.
Orizue, zera: bikari berri bat dugula.
HU Aurp 163.
Orizue, lehenago erraiten ginuen Prussiens
.
StPierre 21.
Huna, orizue, badakigu segur gogoz.
Barb Sup 120.