ornatu
1.
Adornar.
v. apaindu.
Ezen Profetén sepulkreak edifikatzen dituzue eta iustoén monumentak ornatzen.
Lç Mt 23, 29 (He berregindu, TB, Ur, Ol, Leon, Or, Ker, IBk, IBe ap(h)aindu, Dv, Ip, SalabBN edertu).
Andre birjinarik ornatua.
EZ Man II 198.
Kurutxe haur, zoin baitzen ornatia eta garnitia perlaz.
Tt Arima 121.
Ornatzen zialarik [Jinkuak bere ama] kalitate edo grado arraruenetzaz.
Mercy 13.
Ez dut egun bat iragaitera utziko zenbeit lore izpiritual bildu gabe, hetaz zure buruaren ornatzekotzat.
MarIl 25.
2.
Honrar, mostrar su esplendor.
Gauza guzietan Iainko gure Salbadorearen doktriná orna dezatenzát.
Lç Tit 2, 10 (He ohore egin, Dv eder agerrarazi, Ol ederretsi, Ker, IBe goratu, IBk goragarri agertu, Bibl ohoratu).