ordaintzaile
1.
(
vEys (-alle),
A),
ordainzale (
VocCB
Dv (G) A).
"Remunerador, amigo de corresponder a los beneficios o favores que se le hacen"
VocCB
.
"Remunerador y también castigador"
A (que cita el ej. de Lard).
Jainkoak ordutik erakutsi zigun bera dala erru gabekoai egiten zaiezten bidegabekerien ordaintzalle eta kastigatzallea.
Lard 7.
O, Juez zuzen ordañ-zalea!
Aran CancB
III 274.
Jesus da, ba, gure ordaintzallea, paketzallea ta erostzallea.
Inza Azalp 62.
Pagador.
Pozik ematen ditek / ordañtzalle onari, / saldu naizik baziok / gaur asko dendari.
Yanzi 120.
2.
Sustituto.
Jainkoa langilearen laguntzaile, ez arrunt ordaintzaile.
EZBB II 8.