orokor
1.
(Adj.).
General.
v. orokar, orotariko.
Arau bera, ikusi batean dirudiken baño orokorragoa da.
Zink Crit 37.
Arima orokorra.
Mde Pr 373.
Euskal Batzar orokor handi hortan.
Ib. 56.
Liburu huntan ontsalaz euskara orokor bat edo euskara batua delakoa behar nuen erabili.
Xa Odol 69.
Formakuntza orokor baten zimenduak.
Larre ArtzainE 117.
Hizkuntzalaritza orokorrerako.
MEIG VI 80.
Euskal herriaren irudi orokor eta bateratua lortu eta hedatu behar baitugu.
MEIG VIII 107.
En DFrec hay 248 ejs., todos ellos meridionales.
2.
(Uso adv.).
Gauzki auek guziak orokor bai-nezauzkian.
"Me eran conocidos en general"
.
Zink Crit 33.