orroko
(Sal; H (BN, S), Foix (ap. Lh
)),
orreko (Sal)
Ref.:
ZMoso 72;
ZarHizt
.
Grito (de animal u hombre); fuerte sonido.
"Grondement (tonnerre, mer)"
Lh.
"
Orreko, rebuzno"
ZMoso 72.
ORROKO EGIN.
Gritar.
O arre diable / Eginen düt eginen orroko, / Elhe gaizto eta / Oihü haundirik franko.
StJul 30.
ORROKOZ
(S ap. A; H). Aullando, gritando; (fig.), haciendo ruido (una tormenta, etc.).
Odeiak dira jaikiren / Eta koleran jarriren, / Aize tenpesta eta euriz, / Orrokoz <-ots> eta ihortziriz.
UskLiB 217.
Etsaiak zitiat oro / igorriren orrokoz.
Abraham.
(ap. DRA)
Han bekhaiztiak, hor errabiatiak bezala, gaitzaren handiz, orrokoz hariko dira.
Ip Imit I 24, 3 (SP orroz eta saingaz, Ch marrubiaz, Ol garrasika, Leon marrumaka).
Eta ükhen dianian atrebentzia orrokoz heltzekua erelekien eretziala, jauzibatez aitzina igaran da.
SGrat 20.
(Azkue traduce "aullando")