orrotu
orroatu (Lar, Añ, H).
Rugir, mugir, bramar, etc. (tbn. fig.).
"Berrear"
, "bramar" Lar.
"Mugir"
Lar, Añ.
"
Itsasoak, ekaitzak, aizeak orroatzen dabe
, [...]. Igortziriak orroatzen dau
, [...]. Aur negarti orroatzen oi dabena, enfant pleureur qui a habitude de mugir, beugler"
H.
Leoiak orroatzen du.
DicM 31.
Eta oihu egin zuen goraki, lehoin batek orroatzen duenean bezala.
TB Apoc 10, 3 (Lç (10, 2) orroa egin
).