osagailu
1.
Miembro, componente.
Huna non osagailutzat eskas ziren hogoitabatetarik ja hamabi onak; hiru tzar.
HU Zez 91.
2.
Remedio, medicamento.
"Remède"
H.
v. osagarri
(I, 3)
.
Osagileak osatxartelean ezarri dagiela osagailu bakoitzagaitik emon bear dana.
A EY I 420.
Sendakin familiak baziren, osagailuak eta formulak aitarengandik semearengana helerazten zirelarik.
Mde Pr 234.
3.
Complemento.
"Ce qui sert à compléter, suppléer. Pièce qu'on ajoute à un vêtement"
H.
Hura izan zitakeen xokolet-esne afaria eta harekin beste zerbait osagailu balinbazen hobe.
Larre ArtzainE 35.
Istudio zimenduzkoenen osagailu bazituen semenarioko formakuntzak.
Ib. 158.