pikotatu
1.
(Part. en función de adj.).
Pinto, moteado.
Cf. pikartatu.
Eman betzate apartean ardi pikotatu eta nothatu guziak: eta bildotsen arteko gorrikara guziak: orobat ahuntzen arteko nothatuak eta pikotatuak.
Urt Gen 30, 32 (Ur ardi pintatu eta ille nabarreko guztiak, Ol izpiltsu, nabar ta arreak, Ker nabar eta loidun, Bibl pikarta edo nabarrak, BiblE nabar nahiz pintoak).
2.
"(S; Foix), vacciner"
Lh.