pletiatu
(H),
pleiteatu (H),
pleitiatu (H),
pleteiatu.
Pleitear, litigar.
(Con aux. intrans. y trans., con la causa del pleito o litigio expresada como complemento directo).
[Türkian] abogatürik ez eta prokuradorerik ezta batere, nork bere züzena Bizir Handiaren aitzinian dü pleteiatzen.
Egiat 225.
Bere kausa pletiatu bakotxak duenean, / yuyea zaie prudentki yartzen bien artean.
Gy 18.
Ximinoa emanik yuye / pletiatu ziren luze.
Ib. 324 (35 pletiatu).