punigarri
1.
(Sust.).
Castigo.
Izurriteak, gerlateak eta berze goitiko adbersitateak diradela Iainkoaren gure bekhatuen punigarritako bisitazione.
Lç
Ins
A, 4v.
Ixil-hadi beraz errenkuratzetik; / non ez, nik orai beretik / hire punigarri, Yauntzkura eder hori, / khenduko daiat soiñetik.
Gy 227.
2.
(Adj.).
Merecedor de castigo.
Nork-ere hilen baitu hura izanen dela punigarri yuiamenduaz.
EvL Mt 5, 21 (Lç punitu izateko digne, TB yuiamenduari zordun, Dv juiamenduaren jasankizun, Ur epaiaren obendun, Or, Ker, IBk errudun).