1. (-nz- Lcc), puntzoin (T-L; ph- H), puntxoin (H (+ ph-)), puntxu (ph- S; Foix), puntxun, puntsu (S), pontxon (AN-ulz) Ref.: A (puntsu); Lrq (/phũnčũ/ [oxítona]); Iz Ulz (pontxón).
"Lezna, punzón" A. "Alène de cordonnier, eztena, phuntxua " Foix (Lhande deduce de aquí errónemente un tema phuntxo). "Poinçon" Lrq.
Kabilloa ezten edo puntzoin luze bat da. GH 1927, 339. Eien itxuratzeko erabili lapitz, ganibet edo puntxun-tiletek. Lf Egan 1955 (5-6), 7.

2. (BN-lab, R (-oĩ) ap. A), puntzoin (L-ain, BN ap. A; Dv), puntxoin (H (+ ph-)), puntsu (S ap. A), puntxu (ph- Foix ap. Lh (-txo)). Puntal. "Étai, étançon" Dv. "Puntal", "sostén de hierro para reforzar las columnas viejas" A.
Izpiritu eskasak eginarazten diote haro, eta harrabotsaren puntzoin heldu zaiote urgulua. Hb Egia 127. Den guzia da etxe estalgia zur-phunzoin batzuek dadukatela. Prop 1906, 79.

3. puntxoi. "(AN), punzón, palito que se atraviesa en la lanza del carro para impedir que los bueyes, rehuyendo la carga, se arrimen el uno del otro" A.

4. " Püntsü (S; Irib), ofensa" A.